میراسماعیل جباری نژاد
م -اُدلی
Tuesday, June 10, 2014
میراسماعیل جباری نژاد م -اُدلی - چند دو بیتی
شاعر مست *
گل دسته به دسته دست تو گلبانو
نازم گل ناز شست تو گلبانو
افتاده کف ِ چاه زنخدان شما
این شاعر مست مست تو گلبانو
* چهره برافروز *
از کوچه ما بیا گذر گلبانو
از عشق نمان تو بی خبر گلبانو
چادر بفکن چهره بر افروز چو مهر
تا ماه بیفتد از نظر گلبانو
* زیبا رخ *
گلواژه عشقی به غزل گلبانو
میگون لب تو عین عسل گلبانو
زیبا ، رخ تو چنان بر آرم به قلم
آئی به میان تو در مثل گلبانو
* سلسله مو *
عطر گل باغ آرزو گلبانو
با ما تو بیا کنار جو گلبانو
در بستر جو ، تو بستری بر پا کن
با مخمل این سلسله مو گلبانو
* ریشه و تبر *
تاج سر این پیر پسر گلبانو
ما را مگذار خون جگر گلبانو
ما شاخه پر برگ و گل رضوانیم
بر ریشه ما نزن تبـر گلبانو
* گل های وفا *
دل ها تهی از نور خدا گلبانو
رُسته همه جا خار جفا گلبانو
فردای دگر ز شاخه ها خواهد رُست
گل های خوش مهر و وفا گلبانو
* فصل عاشقی *
من شبنم تو شقایقی گلبانو
سرخاب توام دقایقی گلبانو
من می روم و دو باره بر می گردم
درصبح بهار عاشقی گلبانو
* رقص کنان *
رعنائی ِ دشت گل فشان گلبانو
زیبا و قشنگ و مهربان گلبانو
من حجله دل به عشقت آراسته ام
بر خیز و بیا رقص کنان گلبانو
گل دسته به دسته دست تو گلبانو
نازم گل ناز شست تو گلبانو
افتاده کف ِ چاه زنخدان شما
این شاعر مست مست تو گلبانو
* چهره برافروز *
از کوچه ما بیا گذر گلبانو
از عشق نمان تو بی خبر گلبانو
چادر بفکن چهره بر افروز چو مهر
تا ماه بیفتد از نظر گلبانو
* زیبا رخ *
گلواژه عشقی به غزل گلبانو
میگون لب تو عین عسل گلبانو
زیبا ، رخ تو چنان بر آرم به قلم
آئی به میان تو در مثل گلبانو
* سلسله مو *
عطر گل باغ آرزو گلبانو
با ما تو بیا کنار جو گلبانو
در بستر جو ، تو بستری بر پا کن
با مخمل این سلسله مو گلبانو
* ریشه و تبر *
تاج سر این پیر پسر گلبانو
ما را مگذار خون جگر گلبانو
ما شاخه پر برگ و گل رضوانیم
بر ریشه ما نزن تبـر گلبانو
* گل های وفا *
دل ها تهی از نور خدا گلبانو
رُسته همه جا خار جفا گلبانو
فردای دگر ز شاخه ها خواهد رُست
گل های خوش مهر و وفا گلبانو
* فصل عاشقی *
من شبنم تو شقایقی گلبانو
سرخاب توام دقایقی گلبانو
من می روم و دو باره بر می گردم
درصبح بهار عاشقی گلبانو
* رقص کنان *
رعنائی ِ دشت گل فشان گلبانو
زیبا و قشنگ و مهربان گلبانو
من حجله دل به عشقت آراسته ام
بر خیز و بیا رقص کنان گلبانو
میراسماعیل جباری نژاد
م -اُدلی
Monday, June 9, 2014
میراسماعیل جباری نژاد چند رباعی رقص شکوفه ها
* سرمه نور *
باز آمدی و قـیام گل بر پا شد
دنیا ، همه در برابرم زیبا شد
بر دیده کور من زدی سرمه نور
خورشید ، میان آسمان پیدا شد
* نابینا *
باز آمدی و شکوفه ها پیدا شد
تالار دلم بهار گل آرا شد
رفتی و تمام آسمان گشت سیاه
چشمان ترم دو باره نا بینا شد
میراسماعیل جباری نژاد
م -ادلی
Saturday, May 10, 2014
Tuesday, April 29, 2014
گل باران عشق - شاخه گل شاخ نبات
* با شاخه گل شاخ نبات *
بشنو از ساز غـزل سمفونی شیدائی
شده ام دلشده ی شاخه گل رعنائی
شده ام مست ترین مرد مِی آلوده خاک
چون زدم جام مِی از نرگس باغ آرائی
شور و سر مستی ام از ساغر چشمان تو باد
چشم نرگس نبوَد یار به این شهلا ئی
عـندلیبی شده ام بر سر دوشیزه گل
مستم از عطر مسیحای گل صحرائی
این عـروسان دمن وه چه چمن آرایند
تو عـروس گل من ناز ، چه دل آرائی
دانه عـشق تو در سینه سر بسته من
هم چو دُری است درون صدف دریائی
صورت ماه تو پر نور به آن خورشیدی
شام گیسوی تو ای وای به این یلدائی
روی ابریشم اشکم شده گلدوزی عـشق
در غم هجرتو با تاب و تب شیدائی
حوری جنت عـشقی به حرم خانه دل
سیب سرخی بده از ساق تن طوبائی
شهد هر تازه گل از غنچه لب های تو باد
ای که چشمان تو چون جام می ِ مینائی
طبع شعرم زده گل تا که دهد جلوه نو
سینه باغ ادب را به غـزل آرائی
واژه در واژه کنم رنگ در این نقاشی
عکس روی تو کشم ناز ، چنان رویائی
که کنم در همه ی صحن تماشا گه عـشق
چشم صورتگر چین مات بر این زیبائی
آن چنان توسن عشق تو بر آرم به میان
دل آدم بشود مات ِ * رخ حوا ئی
عـشق «شیرین» بشود تلخ به فرهاد و لیک
قصه پایان دهم از « وامق» ئی و « عـذرا » ئی
خواجه هم ترک کند شاخه گل شاخ نبات
نکَشد بر رخ ما « سرو سهی بالائی »
لیلی از خاطره ی قیس کنم پا به برون
تا که مجنون بکند ترک غـم لیلا ئی
« شمس » مولای غـزل را به همه زیبائی
می کَشم در همه تبریز به صد رسوائی
سعدی آن شیخ اجل در همه عـمرش نسرود
غـزلی بر رخ معشوق چنین والائی
اُدلی از این همه یاران غـزل کس نشنید
شعری از حافظ شیراز به این شیوائی
میراسماعیل جباری نژاد
م - اُدلی
قیس = نام مجنون عاشق افسانه ای لیلی
* رخ = رخ شطرنج در مصراع ( رخ حوا ئی) البته به صورت ایهام
ایهام = کلمه ای که دو معنی در خود داشته باشد 1 - معنی نزدیک
2 - معنی دور که منظور شاعر معمولا در معنی دوم یعنی همان معنی دور آن است
عندلیب = بلبل
شاخ نبات = معشوقه زمینی حافظ
شهلا = چشم سیاه و فریبا
صورتگر چین = اشاره به نقاشان قدیمی چین که در چهر ه گری سر آمد نقاشان جهان بودند
توسن = اسب سرکش که در مصراع مربوطه هم نقش اصلی و هم نقش اسب شطرنج بازی می کند
( سرو سهی بالائی ) تشبیه قامت بلند معشوق به سرو در شعر خواجه حافظ
میراسماعیل جباری نژاد
م - اُدلی
****
بشنو از ساز غـزل سمفونی شیدائی
شده ام دلشده ی شاخه گل رعنائی
شده ام مست ترین مرد مِی آلوده خاک
چون زدم جام مِی از نرگس باغ آرائی
شور و سر مستی ام از ساغر چشمان تو باد
چشم نرگس نبوَد یار به این شهلا ئی
عـندلیبی شده ام بر سر دوشیزه گل
مستم از عطر مسیحای گل صحرائی
این عـروسان دمن وه چه چمن آرایند
تو عـروس گل من ناز ، چه دل آرائی
دانه عـشق تو در سینه سر بسته من
هم چو دُری است درون صدف دریائی
صورت ماه تو پر نور به آن خورشیدی
شام گیسوی تو ای وای به این یلدائی
روی ابریشم اشکم شده گلدوزی عـشق
در غم هجرتو با تاب و تب شیدائی
حوری جنت عـشقی به حرم خانه دل
سیب سرخی بده از ساق تن طوبائی
شهد هر تازه گل از غنچه لب های تو باد
ای که چشمان تو چون جام می ِ مینائی
طبع شعرم زده گل تا که دهد جلوه نو
سینه باغ ادب را به غـزل آرائی
واژه در واژه کنم رنگ در این نقاشی
عکس روی تو کشم ناز ، چنان رویائی
که کنم در همه ی صحن تماشا گه عـشق
چشم صورتگر چین مات بر این زیبائی
آن چنان توسن عشق تو بر آرم به میان
دل آدم بشود مات ِ * رخ حوا ئی
عـشق «شیرین» بشود تلخ به فرهاد و لیک
قصه پایان دهم از « وامق» ئی و « عـذرا » ئی
خواجه هم ترک کند شاخه گل شاخ نبات
نکَشد بر رخ ما « سرو سهی بالائی »
لیلی از خاطره ی قیس کنم پا به برون
تا که مجنون بکند ترک غـم لیلا ئی
« شمس » مولای غـزل را به همه زیبائی
می کَشم در همه تبریز به صد رسوائی
سعدی آن شیخ اجل در همه عـمرش نسرود
غـزلی بر رخ معشوق چنین والائی
اُدلی از این همه یاران غـزل کس نشنید
شعری از حافظ شیراز به این شیوائی
میراسماعیل جباری نژاد
م - اُدلی
قیس = نام مجنون عاشق افسانه ای لیلی
* رخ = رخ شطرنج در مصراع ( رخ حوا ئی) البته به صورت ایهام
ایهام = کلمه ای که دو معنی در خود داشته باشد 1 - معنی نزدیک
2 - معنی دور که منظور شاعر معمولا در معنی دوم یعنی همان معنی دور آن است
عندلیب = بلبل
شاخ نبات = معشوقه زمینی حافظ
شهلا = چشم سیاه و فریبا
صورتگر چین = اشاره به نقاشان قدیمی چین که در چهر ه گری سر آمد نقاشان جهان بودند
توسن = اسب سرکش که در مصراع مربوطه هم نقش اصلی و هم نقش اسب شطرنج بازی می کند
( سرو سهی بالائی ) تشبیه قامت بلند معشوق به سرو در شعر خواجه حافظ
میراسماعیل جباری نژاد
م - اُدلی
****
گل باران عشق - سفر با دلیجان عشق
* سـفـر با دلیجا ن عـــشــق *
سرود جوشش آبی سراپا شور و غوغائی
درون ساغر جانم شراب ناب گيرائی
زلال زمزم شعری در اوج خلسه ء شاعر
پری زاد نجيبی دربلورين کاخ رويائی
حلول پر شکوه ماه سيمين تاج شبتابی
شلال نيلی نوری ، درخشانی ، دلارائی
شميم بکر سوسن های ناز سبزه زارانی
و آ واز دلا ويز قناری های صحرائی
تو بازی های ناز بره آهو های طنازی
بسيط سبز و چشم انداز روح انگيز زيبائی
سکوت گلشن دل را قيام نوبهارانی
شميم دلکش ياسی گل خوش رنگ و رعنائی
گل پژمرده زردم به چهرم شبنمی از غم
گل قــند يـل خورشيدی ز طا ق صا ف مينائی
تو عطر روح بخش خوشه خوشه يا سمن هائی
سرود نوشخند آب در پهنای گلها ئی
به بزم باد در چشم خمار محرم نرگس
تو رقص سوسن عريان و اين رقاص صحرائی
به حجم تيره ء شب پرتو سيمين مهتابی
عروس آ سمان هائی در اوج ناز وشيدائی
غريق ورطه دردم در عمق ظلمت يلدا
شکوه شعشع سيمين مه در شام يلدائی
بيا ای راحت جانم بخوان بر چشم بی خوابم
در اين شبهای توفانی سرود گرم لا لا ئی
بيا جانا نفس بر نعش سرد جان جانم ريز
که جان مرده ء دل را دّ م جانبخش عيسائی
گل عشق تو در گلدان قلبم زنده خواهد ماند
چو عيسا گر مرا کشتی به گيسوی چليپائی
گل نيلوفر عشقی به گلدان دل عاشق
بيا صد ريشه زن در خاک دل اميد فردائی
من آن فرهادم و مجنون من آن وامق من آن يوسف
تو شيرينی تو ليلائی تو عـذرائی زليخائی
مرا با تو چه حاجت بر شراب ناب انگوری
مرا پيمانه پيمانه توئی پيمانه پيما ئی
مرا ای پرتو آيات سبز پا ک يزدانی
تو آن طور تجلا در ستيغ طور سينائی
ز اليا ف غزل با فم ترا در قصر رويـا يم
که زرين کسوتی برقا مت عـريان تنهائی
دليجان غـزل را با سمند عشق می رانم
سفر با بار اشکم می کنم تا مرز رسوائی
تورا ای لعل نا يابم نمی يابم نمی يابـم
چو د ُری در صدف پنهان و در اعماق دريا ئی
تو را در بيت بيت سينهء شعرم می آ ويزم
که سينه گاه شعرم را گلو بند ثريائی
سرود عشق با « ادلی » نمی خوانی نمی خوانی
به خلوت کلبـه شاعــر نمی آ ئی نمی آ ئی
میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی
سرود جوشش آبی سراپا شور و غوغائی
درون ساغر جانم شراب ناب گيرائی
زلال زمزم شعری در اوج خلسه ء شاعر
پری زاد نجيبی دربلورين کاخ رويائی
حلول پر شکوه ماه سيمين تاج شبتابی
شلال نيلی نوری ، درخشانی ، دلارائی
شميم بکر سوسن های ناز سبزه زارانی
و آ واز دلا ويز قناری های صحرائی
تو بازی های ناز بره آهو های طنازی
بسيط سبز و چشم انداز روح انگيز زيبائی
سکوت گلشن دل را قيام نوبهارانی
شميم دلکش ياسی گل خوش رنگ و رعنائی
گل پژمرده زردم به چهرم شبنمی از غم
گل قــند يـل خورشيدی ز طا ق صا ف مينائی
تو عطر روح بخش خوشه خوشه يا سمن هائی
سرود نوشخند آب در پهنای گلها ئی
به بزم باد در چشم خمار محرم نرگس
تو رقص سوسن عريان و اين رقاص صحرائی
به حجم تيره ء شب پرتو سيمين مهتابی
عروس آ سمان هائی در اوج ناز وشيدائی
غريق ورطه دردم در عمق ظلمت يلدا
شکوه شعشع سيمين مه در شام يلدائی
بيا ای راحت جانم بخوان بر چشم بی خوابم
در اين شبهای توفانی سرود گرم لا لا ئی
بيا جانا نفس بر نعش سرد جان جانم ريز
که جان مرده ء دل را دّ م جانبخش عيسائی
گل عشق تو در گلدان قلبم زنده خواهد ماند
چو عيسا گر مرا کشتی به گيسوی چليپائی
گل نيلوفر عشقی به گلدان دل عاشق
بيا صد ريشه زن در خاک دل اميد فردائی
من آن فرهادم و مجنون من آن وامق من آن يوسف
تو شيرينی تو ليلائی تو عـذرائی زليخائی
مرا با تو چه حاجت بر شراب ناب انگوری
مرا پيمانه پيمانه توئی پيمانه پيما ئی
مرا ای پرتو آيات سبز پا ک يزدانی
تو آن طور تجلا در ستيغ طور سينائی
ز اليا ف غزل با فم ترا در قصر رويـا يم
که زرين کسوتی برقا مت عـريان تنهائی
دليجان غـزل را با سمند عشق می رانم
سفر با بار اشکم می کنم تا مرز رسوائی
تورا ای لعل نا يابم نمی يابم نمی يابـم
چو د ُری در صدف پنهان و در اعماق دريا ئی
تو را در بيت بيت سينهء شعرم می آ ويزم
که سينه گاه شعرم را گلو بند ثريائی
سرود عشق با « ادلی » نمی خوانی نمی خوانی
به خلوت کلبـه شاعــر نمی آ ئی نمی آ ئی
میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی
Subscribe to:
Posts (Atom)