میراسماعیل جباری نژاد - تماشاگاه گل

*  تما شا گاه گل *

در چمن بشكفته خوش مينا ي گل
يا سمن تا يا سمن پهنا ي گل

مي فشاند ابر هاي سر گران
دانه هاي زندگي در پا ي گل

كرده جلد جلگه ها را خا لكوب
غـنچه هاي نورس رعنا ي گل

شيره كش زنبور وحشي مي مكد
شيره از شيريني لب هاي گل

آدم پروانه ها شد بوسه چين
دم به دم از صورت حوا ي گل

مي ربود آهسته زيرك دزد نور
شبنم يا قوتي ي سيما ي گل

قطره خون بلبل مجنون دشت
مي چكد از دامن ليلا ي گل

مي درخشد در زلال عطر ونور
كا كل نازك پر زيبا ي گل

مي كشد طراح ابر نقشه كش
نقشه ي گلدوزي ديبا ي گل

رسته در چين چمن زاران كوه
صف به صف آلاله حمرا ي گل

سفره سبز چمن آذين شده
با حضور حضرت والا ي گل

مي دمد از لا بلاي بوته ها
عطرخوش از دامن رعنا ي گل

گشت مست از عطر لادن ها ي زرد
بلبل خوش نغمه ي شيدا ي گل

در زلال زمزم باران و نور
شسته شد گرد رخ وشولا ي گل

نازنين با بونه هم طنا ز شد
نازم اين ناز وقد با لا ي گل

زورق دل گشته اينك غرق غرق
در شميم وسعت دريا ي گل

مي دهد عطر خدا دامان گل
زنده شد دل با دم عيسا ي گل

ريزد از جام شقايق هاي سرخ
دردي سكرآور صهبا ي گل

نوش نوش اينك بنوشم پا ي گل
باده ها از ساغر مينا ي گل

خواند (ادلي) عندليب عشق تو 
نغمه ها بر قا مت رعنا ي گل

ميراسماعيل جباري نژاد
م ادلي