* خامه = به معنی قلم
* نار = به معنی آتش
* در سوگ عـروسان پرپر شده باغ خدا *
خامه ام پر شده با جوهر غمبار خزان
می کشم روی دلم نقشه آثار خزان
آسمان پر شده وه ، با سفر صف صف غاز
بشنو چاووشی کوچ از صف زوار خزان
سرهر بید دمن ،سرو چمن گشت به پا
گرمی ِ غلغله در چلچله بازار خزان
روی ایوان زمین کشته صد نرگس مست
مرگ گل بارد وبرگ از در و دیوار خزان
مانده یاران بدن ناز عـروسان چمن
زیر فرسودگی ِ این همه آوار خزان
خالی از سوسن و گل شد سبد سبز دمن
طبق زنبق گل سوخته در نار خزان
شده تالار چمن گور دو صد جنگل گل
دیده ها خون شده با دیدن آثار خزان
مانده در ماتم خودبلبل خوش لهجه باغ
رخ مریم شده آلوده ی زنگار خزان
یادی از نرگس مخمور کن ای بلبل دشت
رفته در دیده مستانه گل خار خزان
خبری نشنوم از چهچهه بلبل مست
رفته در حنجره اش خنجر جبار خزان
رفته بر باد همه دار و نه دار گل ناز
در ِ میخانه گل بسته به پندار خزان
زار بلبل بشنو در غم معشوقه خویش
روی عریانی ِ هر بید و سپیدار خزان
سر هر بید و چنار و سر هر سنبل و سرو
زار مرغان سیه پوش عـزا دار خزان
شده آلوده خون بال و پر شاپرکان
بر سر ِ نیزه خشکیده نی زار خزان
دل هر عاشق گل ، خون بشد اُدلی ، ننویس
این همه شعر غم از فصل دل آزار خزان
میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی
***
* نار = به معنی آتش
* در سوگ عـروسان پرپر شده باغ خدا *
خامه ام پر شده با جوهر غمبار خزان
می کشم روی دلم نقشه آثار خزان
آسمان پر شده وه ، با سفر صف صف غاز
بشنو چاووشی کوچ از صف زوار خزان
سرهر بید دمن ،سرو چمن گشت به پا
گرمی ِ غلغله در چلچله بازار خزان
روی ایوان زمین کشته صد نرگس مست
مرگ گل بارد وبرگ از در و دیوار خزان
مانده یاران بدن ناز عـروسان چمن
زیر فرسودگی ِ این همه آوار خزان
خالی از سوسن و گل شد سبد سبز دمن
طبق زنبق گل سوخته در نار خزان
شده تالار چمن گور دو صد جنگل گل
دیده ها خون شده با دیدن آثار خزان
مانده در ماتم خودبلبل خوش لهجه باغ
رخ مریم شده آلوده ی زنگار خزان
یادی از نرگس مخمور کن ای بلبل دشت
رفته در دیده مستانه گل خار خزان
خبری نشنوم از چهچهه بلبل مست
رفته در حنجره اش خنجر جبار خزان
رفته بر باد همه دار و نه دار گل ناز
در ِ میخانه گل بسته به پندار خزان
زار بلبل بشنو در غم معشوقه خویش
روی عریانی ِ هر بید و سپیدار خزان
سر هر بید و چنار و سر هر سنبل و سرو
زار مرغان سیه پوش عـزا دار خزان
شده آلوده خون بال و پر شاپرکان
بر سر ِ نیزه خشکیده نی زار خزان
دل هر عاشق گل ، خون بشد اُدلی ، ننویس
این همه شعر غم از فصل دل آزار خزان
میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی
***