میراسماعیل جباری نژاد - چه امد بر سر رقاصه گل ؟

* چه آمد ؟ بر سر ِ رقاصه گل *


نگر در پهنه جولان بستان
شبیخون خزان بر جان بستان

همه گل های خو شبو حلق آویز
زطاق کهنه ایوان بستان

جنازه در جنازه گور در گور
نمای وسعت عریان بستان

بقای تلی از خاکستر گل
درون مجمر دالان بستان

همه گل های زرد و آبی و سرخ
شده خاشاکی از گلدان بستان

عـروس نسترن پژمرد افسوس
میان حجله ی ایوان بستان

نشسته در عـزای سوسن ویاس
قناری های خوش الحان بستان

فتاده سرنگون در بستر جوی
شقایق دختر بی جان بستان

به روی نعش گل افتاده یاران
هزاران بلبل نالان بستان

کجا رفت آن گل رقاص رعـنا
که رقصد لخت در میدان بستان

چه آمد ؟ بر سر ِ رقاصه گل
به آن دوشیزه جانان بستان

نه بینم بوس گرم شاپرک ها
به روی زنبق الوان بستان

نه پیچد در چمن بوی خوش یاس
و عطر دلکش ریحان بستان

دو چشمم چشمه خون گشت یاران
به احوال گل خـنـدان بستان

کمند گیسوان بید مجنون
کف سر چشمه ی گریان بستان

در و دروازه ی گلزار بستند
چو شد زاغ و زغـن دربان بستان

قطار سرخ لاله واژگون شد
میان تپه ی عریان بستان

بهاری تازه آید ناز در ناز
به آب چشمه ی جوشان بستان

بساط گل به چیند دختر ابر
که بینی نقش گل باران بستان

دل عشاق گردد مست ادلی
به عطر بکر گل افشان بستان

میراسماعیل جباری نژاد
م- ادلی

***