گل باران عشق - خواهمت من به زنی

عاشقانه

شُوی = به معنی شوهر
سیم = نقره
خامه = قلم = کلک

* خواهمت من به زنی *

بلبل باغ دلی با همه شیرین دهنی
نغمه بر نای دل عاشق من می فکنی

نقش صد شاخه گلی بر لب آئینه رود
زینت هر چمنی شاخه گل نسترنی

عـطر دوشیزه یاسی به مشام دل من
تو که سرسبز ترین سرو سهی در چمنی

دامن مخملی زنبق نازی و چمن آرائی
وه که خوش نقش ترین پیرهنی در بدنی

صبح دم با تپش سمفونی شاد نسیم
رقص عریان همه سنبله های دمنی

خوش تر از ناز عـروسان چمن زارانی
بوی سکر آور صد خوشه گل ِ یاسمنی

من که هر باغ گلی را به نظر طی کردم
خوش تر از روی گل ات دیده ندید از چمنی

واژه در واژه تو عشقی به سرا پای غزل
ای که انگشت نمای سر ِ هر انجمنی

خنده در خنده نشان بردو لب بسته من
شاد کن این دل غمدیده یک بی وطنی

خواهم ات من به زنی ، با همه نازک بدنی
گر چه دارم زتو صد زخم زیان ، دل شکنی

ای سیه چشم من از من چه گریزی همه وقت
همچو آهوی خوش ِ تیز نگاه خُتنی

چشم نرگس نکنی خسته ی هر نا کس و کس
که تو پیدا نکنی یک پسری هم چو منی

به خدا ، شکر خدا کن که در آئینه بخت
می شود شُوی تو یک شاعـر شیرین سخنی

خامه عـشق تو « اُدلی » ز سر انگشت هـنر
خوش نویسد غـزلی بر صنم سیم تنی

میراسماعیل جباری نژاد
م - اُدلی