میراسماعیل جباری نژاد - نمایشگاه گل

*  نمايشگاه گل *

تا گشودم سينه بر دلدار گل
بوسه اي خوش چيدم از رخسا ر گل

در نمايشگاه سبز نوبهار
مانده ام در حيرت از آثا ر گل

مي نويسم شاه بيت شعر خويش
روي برگ دفتر اشعا ر گل

قالي گلباف دشت گل فشان
پهن شد در وسعت تالار گل

بينم اندر جلوه گاه جلگه ها
نقش صد رنگ عجب در كا ر گل

سر زد از پشت زمستان ماه گل
دارد اندر دوش سبزش با ر گل

مي زند چنگ نسيم صبح گاه
شانه ها بر طره ي طرار گل

مانده راز قصه هاي خارو گل
هم چنان در پرده ي اسرار گل

قطره خون بلبل شيداي مست
مي چكد از ذوالفقار خار گل

مي زدايد پرنيا ن نرم نور
اشك هاي خوني رخسار گل

چيده صد گلبوسه از بابونه ها
شاپرك در گرمي ديدار گل

مي فروشد عطر خوش عطار باد
در صفاي سبزي بازار گل

تكيه زن تخت چمن تاج الموك
تا جدار در صحنه ي دربا ر گل

بشنو از چاووش باد آواز عشق
در سجود خالص زوار گل

مي درخشد در نمايشگاه كوه
نقش هاي تازه ي افكار گل

از ازل در گردش اين دائره
سال نو جان گيرد از پر گار گل

(هفتسين) خوان چمن آذين شده
در نخستين لحظه اخبار گل

مي نويسم شعر باغ فلسفه
مانده ام در معني دشوار گل

در فضاي عطرنا ك پونه ها
سينه ام سر شار از ايثار گل

ماند (ادلي) روي چشم انداز عمر
منظر عشق تو و اشعار گل

میراسماعیل جباری نژاد
م- ادلی