گل باران عشق - میلاد گل

* میلاد گل *

آورد مرغ قا صد پیغا م نوبها ران
پر گشت از شقا یق زنبیل سبزه زاران

سیراب شد ز خوان نوشین رحمت ابر
لب ها ی خشک ها مون با بوسه ها ی بارا ن

آلاله جان گرفت ازپیوند خاک و با ران
میلاد گل مبارک بر فرد فرد یا ران

بر خاست با ترنم از عمق تیره خاک
فواره ها ی گلخند از نای چشمه ساران

گلپونه ها ی نوبر با بوته ها ی نورس
روئیده در حریم سر سبز جویبا را ن

در پای سبز کهسار آوای دلنوازیست
آواز با د و بارا ن با سا ز آ بشارا ن

در بیکرا ن صحرا صف صف قطا رگل بین
خا تون گل خوش آ مد در هودج بها را ن

بر رقص ناز نسرین بنواز نغمه ای با د
که آواز خوش برآ مد از نا ی بی قرا را ن

در تخت سبز بستا ن تاج الملوک رعنا
تا جی به سر نها ده چون تاج شهریا ران

با چلچراغ لاله روشن شده است ها مون
سوسن زده است خیمه در شیب کوهسا ران

نا ز خرام آ هو در مخملین چمن گاه
بخشیده جلوه ها بر سیما ی جو کنا را ن

با عطر بکر سوری آغشته با د نوروز
مست از شمیم گلها ست این فوج شا د خوارا ن

در صبحگا ه سیمین پروا ز کوچ درنا ست
پروا ز تا ن شگون با د ای خیل رهسپا را ن

زنبق به رقص نا زی پروا نه گرم بازی
روح ترا نه جا ر ی از نا ی جو یبا را ن

پروا نه ها ی خوش پر گل بوسه ها به چینید
از روی سرخ گل ها با یا د گلعذ ا را ن

هر لاله خود زما نی بوده است گلعذ ا ری
که از باغ زندگی چید گلچین روزگا را ن

از روی سرخ سوری پر وا نه بوسه تا چید
از چشم مست نرگس ا فتا د نقل با را ن

در آ رزوی آبند این لاله ها ی عا شق
ای ابر گریه سر کن بر حا ل داغد اران

در جا م سرخ لاله تصویر عشق پیداست
آ ئینه دا ر عشقند این قوم رستگا را ن

هر لاله شکفته تمثا ل سربدا ریست
اشکی به ریز «ادلی» با یا د سر بد ا را ن

* میراسماعیل جباری نژاد
م  - ادلی